Het muziekgezelschap met de naam Altavoz (Spaans voor luidspreker) was voordat ik dit album beluisterde een onbeschreven blad voor mij en ik ben blij dat ik ze heb leren kennen, want hun muziek is letterlijk een feest. Crépidules oftewel crepidula zijn weekdieren oftewel slakken, de titel het bal der slakken zegt al genoeg over het gevoel voor humor van Altavoz. Dit is hun tweede album met diverse nieuwe muzikanten, de huidige bezetting bestaat uit leider componist Jérome Soulas die behalve accordeon ook op Farfisa orgel te horen, Patrick Gigon op slagwerk, dwarsfluit en neusfluit, claxons, xylofoon en speelgoed, Laurent Clouet op altsax en klarinet en Pauline Willerval op gadulka oftewel de Bulgaarse knieviool. Dan zijn er nog gastrollen voor René Lacaille op gitaar, neusfluit en tambour malbar, Wanlov the kubolor is vocaal te horen, Filippo Bonini Baraldi op viool en Yves-Marie Berthou op Tapan (trommel uit de Balkan).

Uit de titels van de verschillende nummers valt direct op dat de heren niet gespeend zijn van humor. Wat te denken van “Oriental Zydeco”, “Polkarnaval”, “Zumba Dumba Dumba”of “Crépidula Fornicata”( een slak met de naam “muiltje”). Een en al vrolijkheid en gekkigheid, het doet denken aan een instrumentale versie van de Bonzo Dog Band of het werk van Fay Lovsky en dat alles overgoten met een Balkansausje. Er zijn sowieso veel Oosterse invloeden te horen op dit album en er is het kenmerkende geluid van de Farfisa orgel ( denk aan het farfisa orgel van Augie Meyers in het Sir Douglas Quintet). Er staan maar liefst 19 veelal korte nummers op het album, in het nummer “Taxsim” horen we natuurlijk Turkse klanken, terwijl in “Donax Trunculus” (een schelpensoort) country muziek doorsijpelt en in “La neuvième tentacule” gaat het nog verder naar het oosten. In het weemoedige “La Jante” horen we treingeluiden en een georganiseerde kakafonie van orgel, fluiten en stemgeluid, smaakvolle chaos.

Polka’s, czárdás, gypsyklanken, shanty’s zij draaien er hun hand niet voor om. Het razendsnelle “Siconel Kolo (Ofee Buluu) “bevat een onzin vocalise van ene Wanlov The Kubolor, het zou zo op een plaat van de Bonzo Dog Band passen, geweldig. Afgesloten wordt er met “La Valse ou L’ivresse”, een stemmig muziekje dat te prefereren valt boven de dronkenschap. Behalve over veel humor beschikken de leden van Altavoz ook de nodige muzikale vaardigheid en het is dan ook een genot om deze vrolijke noten te beluisteren in deze politiek duistere tijden.

Jan van Leersum.